شهید محراب آیت الله دستغیب شیرازی عاشق دلسوخته ای بود که سوخت و گرمی و نور افشاند،اسوه تلاشی که تا جان داشت کوشید،الگوی ایثاری که هرچه داشت بخشید،سر عجیبی که جلوه ای از جمال کبریایی بود او مدینه ایمان وجهاد استوانه بلند و تقوا و فضیلت بود که تا بود برای خدا بود و هم از این روطراوت سخنش نورصفا می افشاند.